بازدید از مرکز توانبخشی ثارالله

معامله با خدا را به کل کره زمین و دنیا نمی دهم.

اعیاد شعبانیه و روز جانباز بهانه­ای شد تا جمعی از همکاران شرکت منجمله جانباز، فرزند شهید و بسیجی با همراهی مدیران شرکت بازدیدی از مرکز توانبخشی ثارالله داشته باشند. این بازدید که از ساعت 10 الی 12 به طول انجامید باردیگر بیادمان آورد که جانبازان شاهدان زنده انقلاب هستند. عزیز قطع نخاعی با ویلچر به استقبالمان آمد و سپس این بازدید با توضیحات صمیمانه آقای علیزاده مدیر اجرایی مرکز شروع شد. مرکزی که در سال 1360 آغاز به کار کرد و از 80 جانباز آن تاکنون 18 نفر شهید شده­اند. 5 نفر از جانبازان این مرکز پزشک و تعداد زیادی نیز لیسانس و فوق­لیسانس هستند.

به دیدن این بزرگواران در تک تک اتاقها رفتیم. یکی عکس شهید همت را بالای تخت خود داشت و می­گفت از شهید همت تنها "بزرگراه" را ندانیم بلکه "بزرگوار" را بیاد آوریم. یکی دیگر گفت صبوری و تحمل این همه فشار و سختی را از همسنگران خود که شهید شده­اند آموخته است و توکل به خدا نموده است.

صفا و صمیمیت آقای سلامت (عجب اسمی، قطعا ایشان آقای سلامت و پاکی روح هستند) را دیدیم که قطع نخاع روی تخت با افتخار می­گفت هیچ پشیمان نیست و باز هم حاضر است برای دفاع به جنگ با استکبار برود و البته با تعریف لطیفه­هایی چشمان همکاران را اشک­آلود و بر لبانشان خنده نشاند. خدایا اینها قطعا موجودات خاکی نمی­توانند باشند. چه صبری دارند.  آقای سلامت طرفدار دو آتشه تیم فوتبال پرسپولیس است و البته دراتاقی دیگر جانبازی هم می­گفت خون رگهای من آبی است.

از همه عجیبتر جانبازی بود که در 5 سالگی در اثر بمباران قطع نخاع شده بود و به قول هم­اتاقیش رکورد گینس را شکست. در سالن "تنیس روی میز" مرکز دو جانباز مشغول بازی بودند و خدا می­داند این روحیه چقدر تحسین­برانگیز است. جانباز دیگر آقای توکلی برایمان گفت که بار اول 70% قطع نخاع بود ولی باز هم به جبهه رفته است. تن ضعیف و رنجور او قوتی بر روحیه همگان بود.

دانشجوی علوم سیاسی بود و می­گفت معامله با خدا را به کل کره زمین و دنیا نمی دهم. براستی که جانباز همان شهیدی است که بقایای پیکرش در عالم خاک جا مانده است. بار دیگر یادمان آمد که جانبازان از وادی شهادت بازگشته­اند، اما نه به اختیار خود که با تقدیر خدا و مشیّت الهی در دنیا مسکن گزیده­اند. جانبازان تلخی ماندن را با شیرینی ادای تکلیف جبران کرده­اند. آنان مانده­اند تا به ما در راه ماندگان، راه رستگاری بیاموزند. حضور جانبازان در جامعه ما به اندازه انقلاب قیمت دارد.

درحالی این بازدید خاتمه یافت که دلمان نمی خواست آنجا را ترک کنیم و مجددا جمعی بدیدن آقای سلامت رفتند تا از او خداحافظی نمایند و سپس درحالی مرکز را ترک کردیم که دلمان فشرده شده بود و با خود می اندیشیدیم ما چه زود خسته می­شویم و آنها چه استوار، صبور و با روحیه هستند.